Zdrowie, medycyna

url - blog - url - https - http - klik - strona - klik - tam - https
NIEDOŻYWIENIE I NIEDOTLENIENIE 13 marca 2014, Doktor No comments Serce jest szczególnie wrażliwe na niedobór substancji odżywczych i tlenu. Niedożywienie może wywołać zwyrodnienie mięśnia sercowego. Nawet głodzenie względne, zwłaszcza hipowi- taminozy, mogą wywołać zaburzenia czynności serca. Największą rolę odgrywa hipowitaminoza Bi i C. Niedotlenienie mięśnia sercowego powoduje zaburzenia jego przemiany materii, a w następstwie zwyrodnienie. Przyczyną tego może być niedomoga wieńcowa serca, tzn. zmiany chorobowe naczyń wieńcowych lub ich stany skurczowe oraz niedotlenienie krwi, np. w następstwie niedokrwistości. NIEDROŻNOŚĆ JELIT 2 lutego 2014, Doktor No comments Przyczyną niezdrożności (ileus) może być zatkanie światła jelit kamieniami kałowymi, kłębem glist, tkankami nowotworowymi itp. Poza tym niedrożność występuje wskutek skręcenia się jelit na krezce (tzw. skręt kiszek) lub silnego uciśnięcia pętli jelit, np. we wrotach przepukliny jest to tzw. uwiężnięcie przepukliny. Następstwa niedrożności są bardzo poważne. Powyżej niedrożności dochodzi początkowo do wzmożenia perystaltyki – jelita starają się pokonać wytworzoną przeszkodę. Po pewnym czasie ruchy zwalniają się, jelita ulegają rozdęciu przez gromadzące się gazy. Ściany jelit uciśnięte w miejscu niedrożności ulegają martwicy – wytwarza się zapalenie otrzewnej. NIEMIAROWOŚĆ 11 lutego 2014, Doktor No comments Niemiarowość (arhythmia) polega na nierównych odstępach czasu między skurczami serca. W warunkach fizjologicznych stwierdzamy niemiarowość w czasie oddychania (niemiarowość oddechowa): liczba skurczów w czasie wdechu wzrasta, w czasie wydechu maleje. Niemiarowość patologiczna może powstać na tle: – a) skurczów dodatkowych (arhythmia extr asy stolica), – b) migotania przedsionków – tzw. niemiarowość zupełna (arhythmia completa). NIEPRAWIDŁOWY SKŁAD POWIETRZA 13 lutego 2014, Doktor No comments Powietrze atmosferyczne zawiera około 21% tlenu, około 79% azotu i 0,03% dwutlenku węgla. Powietrze to znajduje się pod ciśnieniem 1 atmosfery, czyli 760 mm Hg. Każdy z gazów, zawartych w powietrzu, wywiera ciśnienie proporcjonalne do swego stężenia – tlen np. 160 mm Hg, dwutlenek węgla 0,2 mm Hg. Nazywamy to ciśnieniem parcjalnym. Ciśnienie parcjalne gazów w powietrzu jest głównym czynnikiem warunkującym wymianę gazów w płucach. Zgodnie z prawem dyfuzji dochodzi w płucach do wyrównania ciśnienia parcjalnego tlenu i dwutlenku węgla między powietrzem pęcherzykowym a krwią. Zmiany składu powietrza atmosferycznego powodują zaburzenia oddychania.